Velen onder jullie kennen Mo ons hangbuikvarken wel; en sommigen zijn al komen kennismaken met haar. We hebben haar geadopteerd, en volgens de mensen van het asiel zou ze heel agressief zijn.
Daar merkten we niets van, tot gisteren...
 |
| Mo toen ze net toegekomen was |
Het emmer-incident
Sinds 'het emmer-incident' is er iets veranderd; ik leg het even uit.
Thomas en ik keken toevallig uit ons raam, en zagen Mo tekeer gaan op een emmer.
We gingen snel kijken, en blijkbaar had ze geprobeerd om over de emmer te kruipen.
De emmer was echter gebarsten onder haar gewicht, en nu zat Mo muurvast.
Het arme dier kon geen kant meer op, en bovendien kon ze moeilijk ademen omdat haar buik door haar eigen gewicht werd ingeduwd... onnodig te zeggen dat ze in paniek was.
We konden haar niet bevrijden door de emmer los te trekken, dus moesten we Mo wel opheffen.
Nu zijn varkens zeer stressgevoelige dieren, en onze Mo was helemaal van slag.
Toen ze een beetje tot haar positieven was gekomen, heeft ze waarschijnlijk op één of andere manier de link gelegd tussen de pijn/stress/paniek en 'mensen'; hoogstwaarschijnlijk een erfenis uit haar verleden.
Ons knuffelvarken is plotsklaps veranderd in een agressief wild zwijn; ze jaagt ons weg door te bijten, ze valt aan en probeert zelfs op het omgekeerde bad te klimmen als Thomas er op staat. Ze weet met zichzelf geen blijf, en reageert zich af door de omheining aan te vallen (Mefisto is wel zo slim om uit de buurt te blijven).
We laten haar voorlopig even tot zichzelf komen; wie weet vindt ze terug rust.
Voorlopig voeren we haar niet meer uit de hand, en laten we haar bekomen.
Ik ben ervan overtuigd dat ze terug los kan komen van haar traumatische verleden, als we haar genoeg tijd en ruimte geven, haar grenzen respecteren en haar vooral graag zien.
Alle tips zijn overigens welkom!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten