Een zonnige najaarsdag

Hoe zonniger, hoe beter!
Zowel mens en dier hebben genoten van een prachtige najaarsdag:

Onze Mo geniet van het zonnetje



Thomas en Mefisto hebben een onderonsje bij de vijver



De kuikens beginnen er stilaan als kippen uit te zien



Circus kip




Positieve mens-dier interactie



Goed nieuws!

Na twee dagen bivakkeren in ons bed (Thomas had de griep, en ik een verkoudheid van formaat...) bevinden we ons weer ongeveer in het land der levenden.
Nog na-snotterend mag ik jullie verblijden met het logo dat Lisa gemaakt heeft!

Draftversie logo De Groene Oase
(C) Copyright Lisa Debrabandere 2012

Het is precies het logo dat ik voor ogen had; harmonisch, rustig en een duidelijke verwijzing naar een positieve mens-dier interactie zonder al te veel prietsjes en prutsen eraan.
Vanavond kijken we even of we deze draft-versie kunnen inkleuren, en zo ja, hoe dan excact.
Ik wil het uiteraard liefst in groentinten hebben :-)
Mijn collega's van De Merel hebben mij laten weten dat we best een technisch tekenprogramma gebruiken om het logo in te maken, omdat de kwaliteit dat optimaal is. Als iemand ons hiermee kan helpen, geef gerust een seintje.
En een tweede goed nieuwsfeit: de zetel van onze vzw mag op ons huidig adres geplaatst worden. Het betreft hier een formaliteit mbt een bepaling in het huurcontract, waar in staat dat het huis uitsluitend voor bewoning bestemd is. Ik wou dus toch even navragen of de zetel van de vzw er mocht gevestigd worden, en dit is gelukkig geen enkel probleem :-)

En nu we toch goed bezig zijn, gooien we er nog een 3e goed nieuwtje tegen aan.
Vrijdag verwachten we bezoek; hierover later meer!

Kamikaze-kip?

Wie Mo al eens bezig gezien heeft, weet dat ze niet graag haar eten deelt.
De kippen wagen zich wel heel ver voor een lekker hapje... ze vinden het dagelijkse menu 'graan met scharrelinsecten op een bedje van gras' ondertussen afgezaagd.



De dapperste kip

 Vooral Mo, maar ook de andere dieren worden langzamerhand rustiger tijdens het voeren.
Dit komt denk ik omdat ze intussen een soort ritueel hebben; Mo krijgt altijd eerst eten want anders jaagt ze iedereen de hele wei door om hun eten in te pikken. Dan geven we Mefisto zijn geitenbrokjes achter de stal, zodat Mo hem niet onmiddellijk ziet. De kippen krijgen hun bakje graan in de andere wei, want zowel Mo als Mefisto zijn gek op kippenvoer.

Dit eetritueel zorgt ook voor een bepaalde rust.
Alle dieren kunnen al veel meer dan in het begin in elkaars buurt eten, ze blijven op hun eigen plekje en ze weten dat ze genoeg krijgen waardoor alles veel kalmer verloopt. Soms delen ze zelfs hun eten.

We proberen doelbewust het voeren zo rustig mogelijk te laten verlopen, omdat het voeren van de dieren een mogelijke activiteit kan zijn in de toekomst. We willen namelijk geen varken dat zich opdringt, een geit die door de hele wei loopt en kippen die elkaar pikken uit voedselnijd.

Hoe meer rust tijdens de activiteiten, hoe beter.

Mefisto, de knuffelgeit

Mefisto is prima geschikt om in te zetten in toekomstige zorgboerderij-activiteiten.
Hij zoekt gezelschap op en is dol op aandacht, maar bij drukte (kinderen die roepen, mensen die onrustig zijn,...) zet hij het op een lopen.
Hoe onrustiger of luidruchtiger iemand is, hoe meer Mefisto uit de buurt blijft.
Ook al lijkt de persoon in kwestie rustig; als hij of zij dit niet is, kan je dit heel goed zien aan Mefisto's gedrag.
Wie tot rust komt of rustig is, wordt hier door Mefisto in bevestigd.
Deze non-verbale bekrachtiging van een positieve gemoedstoestand kan in toekomstige activiteiten een zeer grote hulp zijn!

Mo's pedicure: het resultaat

Zoals beloofd; hier het resultaat van Mo's pedicure.
Als er nog mensen een varken zouden hebben met te lange hoefjes; wees niet bang om er de snoeischaar bij te pakken! Zolang je het voorzichtig en rustig aanpakt, kan je de hoeven probleemloos bijknippen.



Mo's hoeven voor de knipbeurt

 

Rechtervoorhoef na wat knipwerk

Achterhoef


De hoeven zijn uiteraard nog niet perfect, maar Mo loopt al een heel stuk gemakkelijker.

Varkens, vrouwen & hormonen

In toekomstige Groene Oase-activiteiten zullen we rekening moeten houden met de cyclus van Mo, zoniet loop je het risico op hetgeen ik gisteren meemaakte...

Pieter, mijn maatje uit KMO-management, kwam eens langs om ons appartement en de dieren te bekijken. Het was al donker, dus ik nam de zaklamp mee in de weide. Ik hurkte om Mefisto te aaien, maar omdat het donker was had ik Mo niet zien aankomen.
Plots plantte ze haar twee voorpoten in mijn nek en duwde ze een natte snoet tegen mijn oor. Dat was even schrikken! Ik was niet echt gecharmeerd door haar avances, hoewel Pieter zich een breuk stond te lachen.

Enfin, nu richt ze haar pijlen op emmers. Nu is het zaak om de wei zo veilig mogelijk te maken voor ons varken-met-emmer-fetish, want ze laat zich volledig gaan, met alle gevolgen vandien (drie kapotte emmers, vertrapt drinkbassin, tuinbankje een paar meter verder versleept). We willen geen tweede emmer-incident, en bovendien willen we nog een paar emmers heel houden. Elke avond wordt de wei dus gecontroleerd, zodat Mo zichzelf niet kan bezeren in al haar enthousiasme.

Als Mo hormonaal is, wroet ze veel meer dan anders, maar maakt ze ook veel meer lawaai.
Ze gebruikt haar hele spectrum, van zeer lage knorren tot hele hoge piepjes. Verder probeert ze alles te bespringen, inclusief mensen... geen goed idee om in die periode mensen te ontvangen die slecht te been zijn :-)

Missie geslaagd!

Een paar dagen varkenspedicure werpen hun vruchten af!
Mo's hoeven zijn intussen gehalveerd, en ze loopt een heel stuk gemakkelijker.
Een zéér voordelig 'neveneffect' is dat ze nog tammer wordt, want nagels knippen staat gelijk aan geborsteld worden :-)
Foto's volgen zodra het fototoestel is opgeladen.

Mission impossible?

Wie het verhaal van onze Mo kent, weet dat ze in beslag genomen werd omdat ze verwaarloosd werd.
Dat is heel goed te zien aan haar nagels, want die zijn waarschijnlijk nog nooit bijgeknipt.
Nu had de dierenarts van het asiel ons gezegd dat we hier beter niets aan deden, omdat we het alleen maar erger konden maken... maar we merken dat ze stilaan last krijgt met lopen, en hoe dan ook lijkt een afwijkende voetstand ons niet gezond voor haar gewrichten.

Dringend tijd voor een pedicure dus!

Mo's rechtervoorvoet

 Vandaar besloten we om een dierenarts te bellen. We hadden namelijk gehoord dat het gevaarlijk was om zelf te beginnen knippen, want als je te ver knipt begint de hoef te bloeden, met het risico op ontstekingen en een bang varken.
De meeste dierenartsen zijn echter gespecialiseerd in kleine huisdieren, en hebben expertise mbt varkens, laat staan materiaal zoals een nageltang en het juiste verdovingsmiddel.
Uiteindelijk kwamen we terecht bij Mr. Corteville uit Deerlijk.
Hij heeft ons bijzonder goed en eerlijk advies gegeven; zo vertelde hij dat het altijd risico's inhoudt om een hangbuikvarken te verdoven, omdat het moeilijk is om het gewicht en de ratio vet/spieren in te schatten. 1 op de 10 varkens sterft tijdens de verdoving door een plotselinge ademstilstand (daar schrok ik wel even van).
Maar Mr. Corteville wist mij ook te vertellen dat ik gemakkelijk zelf de nagels kan bijknippen, op voorwaarde dat Mo zich gemakkelijk laat aanraken. Hij heeft mij uitgelegd waar ik zoal moet op letten, hoe de nagel in elkaar zit enzovoort.

Gewapend met deze informatie (en met een borsteltje en een snoeischaar) trok ik naar de wei. Het borsteltje diende om Mo op haar zijkant te krijgen, want ze vindt het heerlijk om geborsteld te worden. Vijf minuten later had ik haar nagels in het vizier, want de juffrouw lag zalig op haar zijkant te genieten. Alsof er niets aan de hand was, pakte ik de snoeischaar, koos een lange nagel uit en knipte er zonder verpinken -en al verder borstelend- een centimetertje vanaf. Mo draaide haar oor eventjes naar het geluid, maar vond het verder allemaal prima. Zodoende is er zo'n 3 cm nagel gesneuveld aan beide voorvoeten.

Elke dag een half centimetertje eraf, en over een paar dagen heeft Mo perfecte hoefjes!!

Een middagje statuten-werk

Statuten schrijven voor een vzw doe je niet zomaar even in een half uurtje, tenminste niet als je het goed wil doen... (en wat mijn droom & geesteskind betreft, ben ik bijzonder perfectionistisch en wil ik niets aan het toeval overlaten).

Voor mensen die ook van plan zijn om een vzw op te richten, kan deze website bijzonder nuttig zijn,  en ook deze link is een aanrader (de wet van 2 mei 2002 betreffende vzw's, handig in een pdf-formaat).
Let wel op, want deze wet is intussen ook weer aangepast.
Het betreft details -zo moet je bijvoorbeeld niet langer de geboortedatum en -plaats van de oprichters vermelden - maar het is hoe dan ook belangrijk om de aanpassingen even door te nemen. 
Een lijstje met alle relevante wetgeving voor vzw's vind je hier.

Als je je succesvol door het juridische taalgebruik geworsteld hebt, kan het echte werk beginnen!
Ik heb al ondervonden dat het handig is om een stukje statuten te schrijven, er een nachtje over te slapen en dan eventuele aanpassingen te doen. 
Verder ben ik niet van plan om over één nacht ijs te gaan. 
Het omschrijven van het doel van de vzw is bijvoorbeeld iets waar heel wat denkwerk aan ten grondslag ligt. 

Ook niet te vergeten: een polis burgerlijke aansprakelijkheid, bestuurdersaansprakelijkheid, eventueel een verzekering brand & ontploffing gebouwen en een boekhouding voeren conform de wetgeving (die voor kleine vzw's gelukkig zeer beperkt is). Ook een goed doordacht financieel plan is zeer nuttig, alsook een businessplan en een duidelijk en realistisch stappenplan.
Hier komt mijn opleiding KMO- management goed van pas!

Kinderen en dieren

De meeste kinderen vinden het fijn om naar dieren te kijken of om ze te aaien. Ook kinderen op heel jonge leeftijd kunnen al interesse tonen in dieren. Deze baby's zijn gefascineerd door elkaar :-)

Ook Anna was gek op de kuikentjes

Emailadres De Groene Oase

Vanaf vandaag is De Groene Oase vzw (in oprichting) bereikbaar via vzw.groeneoase@gmail.com.
Contacteer mij gerust als je vragen of opmerkingen hebt.

De Groene Oase krijgt bezoek

Deze middag kwamen er vier kindjes met hun begeleidster voorbij gewandeld, en ze mochten komen kennis maken met de dieren. Even later kwam er een ganse klas voorbij, die ook even binnensprong. De kinderen leerden elkaar dat kuikentjes de baby's van kippen zijn, en dat een hangbuikvarken zo heet omdat zijn buik bijna tot op de grond hangt!
Eén van de kindjes wist te vertellen dat Mefisto een 'boksteen' was, een steenbok dus :-)
Foto's hiervan volgen eventueel later, als ik toestemming krijg van de ouders om de foto's online te zetten.

Omdat het zo'n mooi weer is, ben ik met de kuikens in de zon gaan zitten.
De andere dieren kwamen allemaal kennis maken:


De kippen hadden meer interesse in het eten dan in de kuikens




Mo had door dat de kuikens géén lekker hapje waren, maar babykippen



Mefisto vond die tjilpende pluisbollen maar vreemd

Onderstaande foto's tonen aan dat de overtuiging 'veel quality time met je dieren doorbrengen is goed' klopt als een bus. Als je ergens gaat zitten, zijn de dieren gegarandeerd in de buurt, ook al is er geen eten te krijgen.



Ook Mo komt er lekker bij liggen :-)

De nieuwe haan

Dit is onze nieuwe haan; voorstellen voor een naam zijn welkom!
Hij heeft een soort 'brilletje' op zijn snavel staan, blijkbaar omdat hij pikte naar de andere kippen. (Geen idee hoe dat zou helpen...) Ik wou het er vanmorgen afhalen, omdat hij helemaal niet agressief is nu hij ruimte genoeg heeft... maar het zit met een ijzeren pin door zijn neus. Mensen die weten hoe ik het kan verwijderen zonder hem pijn te doen, zijn zeker en vast welkom met hun expertise!!

De baby's zijn toegekomen!

Beste lezer,

Sinds vanavond mogen we ons verheugen op het getjilp van zeven kleine kuikentjes, met dank aan tante Marijke en nonkel Geert!



Het heeft enige overtuigingskracht -en véél vrouwelijke charme- gevraagd, maar uiteindelijk kreeg ik Thomas ook zo ver dat de haan ook mocht meekomen.
Het was buiten te donker om nog foto's te nemen (en bovendien had hij al een plekje uitgekozen om te slapen... echter niet bij de dames in het hok, daar mag hij nog niet binnen).
Ik heb wat stro in een hoekje van de buitenren gelegd, zodat hij ook een beetje warm kan slapen.
Duimen maar dat de dames snel aan hem wennen, en dat hij snel zijn draai vindt.
Hij is overigens nog niet tam, maar hij zal wel snel merken dat hij niets te vrezen heeft.

Ik ben heel blij dat de haan er is, omdat de kippen dan nog natuurlijker gedrag kunnen gaan vertonen. Ze kunnen de hele dag scharrelen in het gras, onder bomen en struiken en in het stro, dus qua natuurlijke omgeving zit het wel snor... een haan maakt het plaatje af!

Ik ben ervan overtuigd dat mensen tot rust kunnen komen door het observeren van dieren die goed in hun vel zitten, omdat ze de gelegenheid hebben om zich natuurlijk te gedragen. Een dier dat zich goed voelt, is een dier dat ook open staat voor nabijheid en contact met andere dieren of mensen. Pas als het dier zich goed voelt in de nabijheid van de mens (en ook uiteraard als de persoon zich op zijn of haar gemak voelt bij het dier), kan er volgens mij sprake zijn van een positieve interactie waar zowel het dier als de mens veel baat bij hebben.
Vandaar nogmaals het belang om veel met je dieren bezig te zijn, om ze grondig te leren kennen en hen de gelegenheid te geven om zich zo natuurlijk mogelijk te gedragen.

Morgen volgen foto's van onze nieuwe macho!

Uitbreiding van de beestenboel

Vanavond staat er een uitbreiding van onze beestenboel op het programma... foto's en meer uitleg volgen!

De dames gaan in bad

Ooit al eens een kip zien rollebollen in het zand?
Ze nemen dan een zandbad; een prachtig zicht!
Ik controleer de kippen wekelijks op vlooien, mijten en ander kriebelend gespuis, maar tot nu toe hebben ze er nog nooit last van gehad. Ze nemen regelmatig een zandbad, en dat helpt om van parasieten af te raken.

Eerst een goed plekje zoeken...

... dan even goed schudden...

... en rollen maar!

Quality time met je dieren is essentieel

De zon schijnt, er is geen zuchtje wind en de hemel is prachtig blauw... dan is er op de hele wereld niets leukers dan in de wei te gaan zitten bij de dieren!
Ik probeer zoveel mogelijk 'quality time' door te brengen met de dieren.
Je vraagt je misschien af waarom?
Natuurlijk omdat ik het zelf heel fijn vind om bij de dieren te zijn, en ook omdat ik niet enkel wil geassocieerd worden met 'eten' omdat je dieren dan enkel in de buurt blijven als er eten te krijgen is.

Kip die klaarblijkelijk nooit eten krijgt... ook kippen kunnen schooien.

Maar ook omdat ze het op die manier vanzelfsprekend gaan vinden dat er mensen in de omgeving zijn; ze associeren 'mens' met 'ontspanning', 'rust', en 'genieten'.
Dit is essentieel voor mijn toekomstige projecten.
Het ideale scenario is dat de dieren onze nabijheid opzoeken, zonder dat ze opdringerig worden (omdat ze eten verwachten) of dat ze na korte tijd andere oorden opzoeken (omdat ze nooit geleerd hebben dat het fijn is om bij mensen te vertoeven). Dit lukt overigens prima!

Bovendien hebben tamme dieren nog een ander groot voordeel: mensen kunnen ze aaien.
Voor mensen met een visuele beperking is dit essentieel, want zij kunnen niet van de dieren genieten door er naar te kijken. Een tijdje geleden kwam mama hier op bezoek met iemand die bijna blind was. De persoon in kwestie heeft heel erg genoten van de kippen die uit haar hand kwamen eten, en van de knorgeluidjes van Mo. Prachtig om te zien!!

Hieronder laat ik jullie even meegenieten van mijn dagje in de weide:

Mo kan heel lief zijn :-)

Mefisto en z'n kudde kippen

Ooit al eens gelet op de pupil in het oog van een geit?

Zoek het varken!

Onze Mo ging vandaag op stap (want ik had het tuinpoortje laten openstaan).
Ze ging linea recta richting notenboom, en we hebben haar even laten scharrelen voor ze onder lichte dwang terug moest naar de weide.

Zoek het varken!

Lisa ontwerpt een logo

Heel veel mensen zijn enorm betrokken bij mijn toekomstige zorgboerderij-in-wording.
Dat vind ik ontzettend lief; heel erg bedankt voor alle tips, vragen, bezorgdheden en alle hulp!!
Mede onder impuls van dit grote aantal voorstellen en tips heb ik besloten om werk te maken van de rechtspersoonlijkheid van mijn zorgboerderij, door het oprichten van een vzw.
Ik heb gekozen voor de vzw-rechtspersoonlijkheid, en niet voor een coöperatieve vennootschap of een feitelijke vereniging. Het hoe, wat en waarom van deze keuze wil ik voor de geïnteresseerden uit de doeken doen; laat gerust iets weten als je toelichting wenst.

Diegenen onder jullie die geen zin hebben in een uiteenzetting van pro's en contra's van de verschillende rechtspersoonlijkheden, kunnen met een gerust hart verder lezen!

Ik wil de statuten de komende maanden schrijven, om ze tegen januari te kunnen neerleggen bij de griffie van de rechtbank van koophandel. Concreet betekent dit dat de vzw vanaf januari 2013 een feit zal zijn, als alles mee zit.
Omdat 'Zorgboerderij De Groene Oase vzw' (nu nog 'Zorgboerderij De Groene Oase - in oprichting') dan een professioneler jasje krijgt, is een herkenbaar logo essentieel.

Ik prijs mij gelukkig dat mijn nichtje Lisa Debrabandere een tekentalent is, en dat zij bereid is om te helpen een logo te ontwerpen... Dank je wel Lisa!!!
We weten nog niet hoe het logo eruit zal zien, maar het zal een 'basic', kernachtig en rustig logo zijn waar de link tussen mens en dier centraal zal staan.

De komende herfst- en wintermaanden zal ik gebruiken om te prospecteren bij allerlei instellingen... hierover later meer!

Eindresultaat: de poort!

Zoals beloofd; hier het eindresultaat van twee dagen werk.
De poort is getest en goed bevonden!!

Tuinhek- en poort.

Hek om de twee weides te scheiden.

Mo: the sequel

Even een korte update over Mo:
Deze middag heb ik een kort middagdutje gedaan in het stro, naast een snurkende Mo en een doezelende Mefisto... Bijten deed ze niet, en ze lijkt weer een beetje tot rust te komen.

Wordt vervolgd!

Mo: engel of bengel?

Een varken met een verleden.

Velen onder jullie kennen Mo ons hangbuikvarken wel; en sommigen zijn al komen kennismaken met haar. We hebben haar geadopteerd, en volgens de mensen van het asiel zou ze heel agressief zijn.
Daar merkten we niets van, tot gisteren...

Mo toen ze net toegekomen was

Het emmer-incident
Sinds 'het emmer-incident' is er iets veranderd; ik leg het even uit.
Thomas en ik keken toevallig uit ons raam, en zagen Mo tekeer gaan op een emmer.
We gingen snel kijken, en blijkbaar had ze geprobeerd om over de emmer te kruipen.
De emmer was echter gebarsten onder haar gewicht, en nu zat Mo muurvast.
Het arme dier kon geen kant meer op, en bovendien kon ze moeilijk ademen omdat haar buik door haar eigen gewicht werd ingeduwd... onnodig te zeggen dat ze in paniek was.

We konden haar niet bevrijden door de emmer los te trekken, dus moesten we Mo wel opheffen.
Nu zijn varkens zeer stressgevoelige dieren, en onze Mo was helemaal van slag.
Toen ze een beetje tot haar positieven was gekomen, heeft ze waarschijnlijk op één of andere manier de link gelegd tussen de pijn/stress/paniek en 'mensen'; hoogstwaarschijnlijk een erfenis uit haar verleden.

Ons knuffelvarken is plotsklaps veranderd in een agressief wild zwijn; ze jaagt ons weg door te bijten, ze valt aan en probeert zelfs op het omgekeerde bad te klimmen als Thomas er op staat. Ze weet met zichzelf geen blijf, en reageert zich af door de omheining aan te vallen (Mefisto is wel zo slim om uit de buurt te blijven).

We laten haar voorlopig even tot zichzelf komen; wie weet vindt ze terug rust.
Voorlopig voeren we haar niet meer uit de hand, en laten we haar bekomen.
Ik ben ervan overtuigd dat ze terug los kan komen van haar traumatische verleden, als we haar genoeg tijd en ruimte geven, haar grenzen respecteren en haar vooral graag zien.
Alle tips zijn overigens welkom!