Omdat oma geen echte ezel mocht, kreeg ze van haar oma een porseleinen beeld.
Dit beeldje kreeg ik later van oma, "tot ik een echte ezel zou hebben".
Mama weet dat ik gek ben op ezels. Ze twijfelde dan ook niet lang toen ze dit ezeltje zag liggen op een remorque, klaar om naar het containerpark te worden gebracht.
Ze trakteerde de eigenaar op een pint, en mocht het ezeltje meenemen.
Als eerbetoon aan oma heeft papa het opgeknapt: eerst afgeschuurd en dan opnieuw geschilderd. Het resultaat is prachtig! We hebben foto's van 'voor' en 'na':
Ik heb oma op haar sterfbed beloofd dat ik mijn eerste ezeltje naar haar zou noemen.
Daarom heet deze ezel Agnes Klanazinadettie (Agnes naar oma, en Klanazinadettie omdat opa dat zo'n grappige naam vond).
Agnes K. zal de bezoekers verwelkomen, en in haar mand bloemen dragen.
Dank je wel mama en papa!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten