De Groene Oase loopt zich warm voor de toekomst

Hoi beste lezer,

Van harte welkom op mijn blog!

Vanaf vandaag zal ik geregeld een update posten van de vorderingen die ik maak om mijn droom te verwezenlijken. Voor lezers die nog niet op de hoogte zijn: ik wil een zorgboerderij oprichten waar mens en dier tot rust kunnen komen, en die boerderij zal 'De Groene Oase' heten. Ik wil er graag dieren opvangen, en mensen of groepen mensen met een bepaalde kwetsbaarheid ontvangen, omdat ik ervan overtuigd ben dat een positieve interactie met dieren zeer heilzaam kan zijn, in het bijzonder iemand met een bepaalde kwetsbaarheid.

Dit merkte ik zeer goed toen ik vier jonge konijntjes mee nam op snoezelvakantie, meteen ook het allereerste mens-dierproject in het kader van mijn toekomstige zorgboerderij.


De immer ijverige mannen van de technische ploeg maken een stevig onderkomen voor de konijntjes.



De konijntjes hebben veel aantrek

 Dieren oordelen niet met menselijke maatstaven, ze leven van dag tot dag en ze hebben een authenticiteit die veel mensen missen in deze huidige tijd waarin geld, status, succes en macht de kern van een menselijk leven lijken te zijn. Ik denk dat hier veel essentiële zaken over het hoofd gezien worden, zoals een warme en liefdevolle relatie met andere mensen,  tijd voor jezelf, belangeloos iets voor een ander doen, de tijd nemen om even te genieten van de zon, enzovoort. 
Of je nu rijk bent of arm, het zal een dier worst wezen. De interactie met een dier kan volgens mij het gemis opvullen dat veel mensen ervaren, de leegte doordat de echt belangrijke dingen over het hoofd gezien worden. De onvoorwaardelijke liefde van een dier, de onbevooroordeelde en onbevangen blik, soms ook het lichamelijk contact, is zeer heilzaam. 
En dan bedoel ik dat niet zweverig, maar echt letterlijk; mensen gaan er zich beter door voelen.
Onderzoek toont namelijk aan dat het aaien van een dier de aanmaak van oxytocine - ook wel het knuffel- of hechtingshormoon genoemd - stimuleert. 
Ook het dier zelf maakt bij een positieve interactie oxytocine aan.


Positieve mens-dierinteractie
Snoezelvakantie 2012

 De Groene Oase is een langetermijnproject, want ik wil niet onbeslagen op het ijs komen... eerst wat sparen, veel ervaring opdoen en geleidelijk aan mijn droom opbouwen. Want laat de weg nu minstens even mooi zijn als het vooropgestelde einddoel :-)

Goed, over tot de orde van de dag!
De eerste dieren op onze zorgboerderij-in-wording waren vijf kippen, met dank aan Piet om ze te brengen. Helaas hebben we al afscheid moeten nemen van Marietje, die op twee dagen tijd dusdanig ziek was dat zij helaas niet meer te redden was. Jan was dapper genoeg om haar uit haar lijden te verlossen (want op zondag is het niet evident om een dierenarts te laten komen). De andere kippen hebben veel fruit gekregen, en zijn misschien mede daardoor niet ziek geworden.

Kippen zien voor het eerst een camera ('zou het eetbaar zijn?')



De kippen genieten van het zonnetje



Uitbreiding van de familie

Sinds vorige week hebben onze vier dames het gezelschap gekregen van een indrukwekkend lief varken (Mo) en een mooie damesgeit...althans, dat dachten we. Een hint van Niek maakte echter een nadere inspectie noodzakelijk, hetgeen de vermoedens bevestigde: Mefisto is een bok - doch hij stinkt niet (want daar staan geitenbokken blijkbaar voor gekend).
Mo het varken zou volgens de mensen van het asiel zeer agressief zijn, maar daar hebben we nog niets van gemerkt. Ze vindt het heerlijk om geaaid en geborsteld te worden, en ze steelt ieders hart: een echt knuffelvarken!!
Mo is hier tot rust gekomen; eerste verwezenlijking op het conto van de groene oase.

Mo in de wei

Mefisto tussen het hoge gras

Sinds eergisteren laat Mefisto zich aaien, terwijl hij vorige week nog schuw was.
Thomas heeft een heel leuke vertrouwensband met hem opgebouwd in die korte tijd.  
Mo en Mefisto hebben al een fanclub, want veel mensen zijn begaan met hen en komen af en toe een kijkje nemen. De kinderen van het schooltje vlak naast ons komen na school ook even kijken hoe het met hen gaat.
Bij deze gelden Mo en Mefisto als levend bewijs dat dieren kunnen fungeren als een 'glijmiddel' om sociaal contact te bewerkstelligen (Serpell).

Wat staat er nog op het programma?

Ten eerste willen we de dieren laten acclimatiseren; ze hebben heel wat meegemaakt en we willen hen de tijd en de ruimte geven om te wennen aan hun nieuwe woonst.
Verder kijken we uit naar een geit om Mefisto te komen gezelschap houden, want hij heeft nood aan een maatje. Als iemand een geit ter adoptie weet, laat gerust iets weten!
Na de winter willen we graag stilaan een aantal projecten organiseren, om na te gaan hoe we de positieve mens-dierinteractie kunnen aanwenden om mensen tot zichzelf te laten komen, op een manier waarbij zowel mens als dier er baat bij hebben.

Hoe of wat, dat horen jullie in de loop van de komende maanden!